Przewodnik edukacyjny:
4 etapy komunikacji za pomocą przycisków
WSTĘP
Wprowadzenie do komunikacji za pomocą przycisków
Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się, co myśli twój pies lub kot, możliwe, że on zastanawia się nad tym samym.
Komunikacja za pomocą przycisków, będąca formą technologii wspomagającej język, może dać Twojemu towarzyszowi głos i pomóc mu lepiej Cię zrozumieć.
Komunikacja za pomocą przycisków otwiera nowe ścieżki konwersacji i empatii, niezależnie od tego, czy Twój uczeń chce Cię powiadomić o swoich potrzebach, czy po prostu pokazać Ci swoją miłość.
W FluentPet pracujemy nad rozwojem programu nauczania komunikacji ze zwierzętami. Nasza współpraca z How.TheyCanTalk, zespołem badawczym i społecznością pomogła nam sprowadzić ich wiedzę do jednego oficjalnego przewodnika. Dzięki ich najlepszym radom uczyniliśmy proces nauki dla Ciebie tak łatwym, jak to tylko możliwe.
Czym więc jest komunikacja za pomocą przycisków?
Poprzez naciskanie przycisków ze wstępnie zaprogramowanymi dźwiękami mowy lub słowami, uczące się zwierzęta mogą dzielić się swoimi prośbami, myślami i uczuciami. Z czasem i cierpliwością uczniowie odnoszą niesamowite sukcesy. Niektórzy nie tylko byli w stanie komunikować potrzeby i pragnienia, ale także wydają się przekazywać bardziej abstrakcyjne koncepcje, takie jak uczucia lub czas.
Czy możesz nauczyć psa lub kota mówić?
Tak! Pamiętaj, że wiara w potencjał ucznia to pierwszy krok. Nasz program nauczania poprowadzi Cię przez resztę. Choć pomysł może wydawać się niemożliwy, to każdy uczeń jest w stanie to zrobić.
Terminologia
Uczniem się jest każda istota niebędąca człowiekiem (pies, kot), którą uczysz (lub zamierzasz uczyć), jak korzystać z komunikacji za pomocą przycisków.
Słowo/fraza to dźwięk wydawany przez przycisk po naciśnięciu, a znaczenie / pojęcie to Twoja rzeczywista definicja słowa. W naszym programie nauczania używamy WIELKICH LITER, aby określić znaczenie lub pojęcie,
Na przykład możesz mieć słowo „Baño”, które jest pojęciem: ŁAZIENKA.
Spis treści
Przygotowanie
etap 1
Przygotowanie ucznia
Pierwsze kroki
ETAP 2
Twoje przyciski już są! Co teraz?
Cierpliwość
ETAP 3
Cierpliwość i wytrwałość
Rozwój
ETAP 4
Rozwijanie słownictwa
ETAP 1
Przygotowanie ucznia
Krok 1: Poznaj swojego ucznia
Prawdopodobnie znasz już zachowania swojego ucznia. Może oczekuje lub żąda spacerów po kolacji, czekając przy drzwiach, albo budzi cię o 5 rano na poranne przytulanie.
Być może wiesz, że powiedzenie PARK sprawi, że Twój uczeń będzie przesadnie podekscytowany, więc powtarzasz i odmieniasz słowo PARK, bo właśnie tam zaraz pójdziecie.
Twój pupil rozpoznaje słowa, które wypowiadasz najczęściej. To są słowa, od których zaczniesz naukę przycisków.
Uzbrojony w tę wiedzę:
- Zwróć uwagę na słowa i zwroty , które są często używane i najbardziej motywujące dla Twojego ucznia.
- Zanotuj te słowa (najczęściej używane), aby móc do nich później wrócić przy i wybrać z nich te, które w pierwszej kolejności umieścisz na przyciskach.
- Zwracaj uwagę na obecne zachowanie komunikacyjne swojego ucznia. Jeśli zauważysz, że uczeń próbuje ci coś powiedzieć poprzez jęczenie, drapanie, siadanie lub patrzenie na ciebie, spróbuj mu odpowiedzieć! Nie musisz ulegać jego prośbom o smakołyki, ale on próbuje zwrócić twoją uwagę, więc wyrób sobie nawyk doceniania jego „języka”. Buduje to wzajemne zaufanie i dobre nawyki komunikacyjne.
Wskazówka 1: Wybór słów. Posłuchaj Joelle Andres (mama Bastiana), która mówi o tym, jak ważne jest mądre wybieranie słów z uczniem; jakich słów uczyć, a jakich lepiej unikać. Włącz polskie napisy dla ułatwienia.
Krok 2: Zachęcaj innych do regularnego rozmawiania z uczniem
Spróbuj zachęcić wszystkich innych do udziału. Dlaczego? Nasi uczniowie są jak niemowlęta przed etapem gaworzenia. Chłoną dźwięki słów i ich kombinacje
Bądź spójny w tym jak mówisz do ucznia lub jakiego języka używasz
Aby zapewnić wysoką jakość języka w komunikacji z uczniem, warto stosować następujące strategie:
a) Używanie mowy skierowanej do ucznia:
-
Mów często, jasno i entuzjastycznie do swojego ucznia.
-
Bądź konsekwentny w doborze słów.
-
Powtarzaj kluczowe słowo/frazę 4-5 razy w każdej interakcji. Kluczowym słowem jest słowo o wysokiej częstotliwości i motywujące.
-
Zachowuj swoją naturalną składnię, ale upraszczaj zdania.
-
Angażuj swojego ucznia! Zadawaj pytania, powtarzaj i zachęcaj do interakcji, np. „Chcesz iść NA ZEWNĄTRZ? Chodźmy NA ZEWNĄTRZ. Idziemy NA ZEWNĄTRZ? Tak, NA ZEWNĄTRZ!”
Wskazówka 2: Mówienie do ucznia. Joelle Andres (mama Bastiana) pokazuje nam najlepsze sposoby mówienia do ucznia i wyjaśnia dlaczego najlepiej jest zachować prostotę i jasność, używając języka do interakcji i odpowiadania naszym zwierzętom. Włącz polskie napisy dla ułatwienia.
b) Praktykuj nieodwlekanie
Wykonaj czynność / podejmij działanie określone danym słowem w odpowiednim czasie. Na przykład jeśli powiesz „Wychodzimy NA ZEWNĄTRZ”, to nie pozwól, aby minęło zbyt dużo czasu, faktycznie zanim wyjdziecie. Pomaga to uczniowi skojarzyć słowo z konkretnym obiektem lub zdarzenie.
Krok 3: Trening targetowania
Wielu naszych uczniów nie ćwiczyło targetowania i odniosło sukces. Zalecamy jednak wykonać trening targetowania, bo zwiększy on precyzję i pomoże uczniom, którzy niechętnie wchodzą w interakcję z przyciskami.
Czym jest trening targetowania?
Trening targetowania to nauka dotykania przez ucznia wcześniej określonego przedmiotu. Może być pomocny w nauczaniu, że ważne jest zwracanie uwagi na przyciski.
Jak mogę rozpocząć trening targetowania?
W ćwiczeniu targetu nagradzasz trafienie w cel smakołykiem. Zacznij od nauczenia ucznia, aby kładł nos, łapę lub pazur na przycisku dźwiękowym bez konkretnego słowa/dźwięku. Na tym etapie nie musi to być przycisk – możecie ćwiczyć na małej pokrywce słoika albo karteczce samoprzylepnej. Dzięki temu możesz zacząć trening zanim przyjdą do ciebie zamówione przyciski.
Unikaj używania rzeczywistych przycisków, z wgranym słowem, podczas treningu targetowania. Przyciski z tablicy dźwiękowej powinny być nagradzane tylko powiązanym wydarzeniem lub obiektem. Jeśli użyjesz, w treningu targetowania, docelowego przycisku z nagranym słowem, np. „park” i twój uczeń naciśnie go, to powinien niezwłocznie wyjść do parku, kiedy naciśnie „bawić się”, powinien móc faktycznie się pobawić z Tobą.
Zobacz jak ćwiczyć targetowanie na poniższym filmie:
Co zrobić jeśli twój uczeń ma trudności z targetowaniem?
Zebraliśmy kilka pomocnych wskazówek i sugestii, które mogą Ci pomóc.
Wskazówka 1: Uczeń niezainteresowany? Spróbuj nagradzać za zauważenie celu.
Jeśli Twój uczeń nie jest zainteresowany, zacznij od nagradzania go za patrzenie na cel. Nagradzaj szybko, gdy go zobaczy. Gdy zacznie regularnie patrzeć na cel, nagradzaj za zbliżanie się do celu. Następnie nagradzaj za samo zbliżenie nosa/łapy do celu. Na koniec możesz nagradzać za faktyczne dotknięcie, a następnie popchnięcie celu.
Wskazówka 2: Motywuj swojego ucznia tym, co kocha
Jeśli zwykłe smakołyki nie działają, spróbuj innych ekscytujących i interesujących (ale bezpiecznych) produktów. Na przykład małych kawałków sera.
Niektórzy uczniowie po prostu nie są zainteresowani jedzeniem. W przypadku tych uczniów spróbuj znaleźć coś innego, co lubią, np. zabawę piłką, przeciąganie lub głaskanie po brzuchu. Możesz nagradzać odpowiednie naciskanie, natychmiast bawiąc się przeciąganiem przez kilka sekund, lub cokolwiek innego, co lubi Twój uczeń.
Wskazówka 3: Zawsze kończ sukcesem
Jeśli idziesz powoli, a Twój uczeń przeskakuje o krok lub trzy do przodu, śmiało nagradzaj go (mnóstwem smakołyków) i zakończ sesję treningową w tym miejscu. Zawsze możesz trenować więcej później, ale pamiętaj, by zakończyć sukcesem.
ETAP 2
Twoje przyciski już są! Co teraz?
Czas skonfigurować przyciski.
Krok 1: Zaplanuj ustawienie przycisków
Zanim ustawisz swoje przyciski zastanów się nad następującymi kwestiami:
- W jaki sposób dodasz kolejne przyciski w przypadku rozbudowy?
- Gdzie spędzacie najwięcej czasu – przyciski powinny być łatwo dostępne dla ciebie i twojego ucznia. Powinniście mieć do nich szybki i łatwy dostęp, aby wchodzić w interakcje i zachęcić do modelowania.
- Dobrze jest umieścić przyciski w taki sposób, aby uczeń mógł patrzeć na ciebie, gdy z nich korzysta. Wasz soudbar może leżeć na podłodze (to najczęściej wybierany sposób) lub być przymocowany do ściany, ale ważne jest, by możliwa interakcja, gdy uczeń wciśnie przycisk, a samo ich naciskanie musi być dla niego wygodne.
- Czy Twój uczeń ma większe łapy lub problemy z dokładnością? Jeśli tak, może potrzebować więcej miejsca między przyciskami. Nie zapełniaj każdego slotu maty od razu. Gdy uczeń nabierze wprawy, będziesz mógł uzupełnić je nowymi przyciskami. Przygotuj się na to, że każde ustawienia i zmiany mogą skutkować zatrzymaniem postępów.
- Nie zapełniaj jednej maty różnymi kategoriami słów. Zaleca się grupowanie przycisków o podobnych funkcjach wykorzystując kolory mat.
Wszystko powyższe to tylko sugestie, ponieważ każdy ma inny dom i innego ucznia
Krok 2: Wybierz słowa
Powinieneś już wiedzieć jakie słowa są motywujące, interesujące i często używane, gdy jesteś z uczniem (prosiliśmy wcześniej, by je zapisać).
Z tych słów spróbuj wybrać te, które Twój uczeń chce Ci przekazać (np. może on chętnie prosić cię o zabawę, ale o kąpiel nie).
Zacznij od 1 – 3 przycisków. To zależy do twojego ucznia – niektórzy uczniowie łapią zasadę działania przycisków szybciej, gdy masz więcej niż jeden przycisk. Zapewnienie większej liczby sposobów komunikacji może być motywujące, ale nie wprowadzaj ich za dużo na raz.
Wprowadzenie „przeciwstawnych” lub różniących się pojęć razem może pomóc uczniowi w rozróżnianiu słów (na przykład: jedzenie/woda, zabawa/koniec).
Piłka sama w sobie może zostać błędnie zinterpretowana jako dowolna zabawka. Ale porównując ją do innej zabawki, takiej jak np. PULLER czy SZNUR, sprawia, że dla ucznia cechy PULLER’a (lub SZNURA) różnią się od PIŁKI.
Warto dodać słowa KONIEC lub PÓŹNIEJ, szczególnie jeśli uczeń jest zbyt entuzjastycznie nastawiony do czegoś. To pomoże zakończyć lub odroczyć daną czynność. Te przyciski zgrupować razem.
Kilka koncepcji słów, od których warto zacząć:
- SPACER
- ZABAWA / KONIEC
- ZABAWKA
- WODA / JEDZENIE*
- KOCHAM CIĘ / POMOCY
*Unikaj rozpoczynanie od przycisku „jedzenie” (lub podobnego zw. z jedzeniem) jeśli uczeń jest nadmiernie zmotywowany do jedzenia. Może on kojarzyć przyciski jako sposób na zdobycie (wymuszanie) jedzenia, a nie jako narzędzie komunikacji.
Krok 3: Zaczynamy!
Oto kilka kluczowych wskazówek i podpowiedzi, o których warto pamiętać.
Wskazówka 1: Każdy uczeń jest wyjątkowy
Każdy uczeń będzie miał własne tempo i własny styl komunikacji. Unikaj porównywania swojego ucznia z innymi psami i kotami, które również używają przycisków.
Wskazówka 2: Motywacja ma większe znaczenie niż myślisz!
Zachowanie napędzane wewnętrzną satysfakcją nazywane jest motywacją wewnętrzną. Pragnienie wykonania zadania pochodzi z wewnątrz.
Motywacja zewnętrzna oznacza zachowanie napędzane pragnieniem zewnętrznych nagród lub zachęt, takich jak smakołyki.
My dążymy do tego, aby uczeń miał motywację wewnętrzną. Pomóż mu ją utrzymać.
Częścią radości z możliwości komunikowania się jest możliwość powiedzenia komuś, czego chcesz lub potrzebujesz. Psy i koty będą się z tobą komunikować, gdy uznają to za znaczące.
Pozwól swojemu uczniowi odkrywać. Używanie przycisków samo w sobie powinno być nagrodą, więc nie wab ich smakołykami. Powiedzą ci, czego potrzebują, kiedy będą tego potrzebować.
Wskazówka 3: Świętuj małe sukcesy
Twój uczeń może ignorować przyciski przez kilka pierwszych tygodni. Niektórzy potrzebują czas, aby zacząć rozpoznawać swoje przyciski.
Dlatego warto nagradzać małe sukcesy. Jeśli zauważysz, że twój uczeń patrzy na przyciski, stoi w pobliżu przycisków, próbuje dotykać je łapą – interesuje się nimi, to reaguj z entuzjazmem! Pochwal go, także zwróć na nie uwagę, ale nie dawaj smakołyków za okazane zainteresowanie.
Gdy uczeń zaczyna zwracać uwagę na przyciski w odpowiednim kontekście, oznacza to, że może być gotowy do ich szybkiego użycia.
Wskazówka 4: Podpowiadaj i sugeruj użycie przycisków
Jeśli uczeń próbuje komunikować się z tobą, prosić o coś, możesz podejść i stanąć w pobliżu przycisków, by zasugerować ich użycie. Daj mu czas na odpowiedź (policz powoli do 10, zanim zrobisz cokolwiek innego). Jeśli zdecydujesz, że potrzebuje więcej zachęty, użyj naturalnych zachowań, takich jak wskazywanie lub stukanie w pobliżu przycisków. Jeśli nie zareaguje po ponad 10 sekundach, zademonstruj użycie przycisku i kontynuuj ćwiczenie.
Staraj się nie pytać ich, czy chce czegoś konkretnego („czy chcesz wyjść na zewnątrz?”), nawet jeśli wydaje ci się, że wiesz, czego chce. Zamiast tego możesz powiedzieć „użyj swoich słów” i wskazać przyciski, aby podpowiedzieć mu ich użycie.
Pamiętaj
NIE NAGRADZAJ smakołykiem, chyba że przycisk oznacza „smakołyk” (ze słowami związanymi z jedzeniem postępuj ostrożnie – sprawdź dlaczego w kroku 2).
NIE przesadzaj z sugestiami i daj mu czas – pamiętaj, aby poczekać, aż uczeń wykaże zainteresowanie przyciskami powolnym policzeniem do 10 (w myślach).
NIE zmuszaj ucznia do naciśnięcia przycisku – komunikacja powinna zawsze zależeć od ucznia. Zamiast tego modeluj słowa werbalnie i samodzielnie używaj przycisków w odpowiednich momentach.
Krok 4: Modeluj. Zawsze modeluj.
Modelownie to uczenie społeczne. Polega na uczeniu się nowych zachowań poprzez obserwację działań innych oraz konsekwencje tych działań.
Modelowanie w kontekście nauczania za pomocą przycisków odnosi się do bycia wzorem do naśladowania w zakresie używania przycisków, a także obserwowania i naśladowania. Przez używanie określonych słów w kontekście, uczy się ich znaczenia i poprawnego zastosowania.
Za każdym razem, gdy wypowiadasz często używane słowo, naciśnij odpowiedni przycisk, a następnie postępuj zgodnie z nim. Powtarzanie i konsekwencja są ważne, więc rób to za każdym razem, gdy używasz danego słowa.
Na przykład, jeśli Twój uczeń stoi przy drzwiach, patrząc na Ciebie uważnie, ponieważ wie, że nadszedł czas spaceru, możesz powiedzieć „Tak, idziemy do SPACER, chodźmy na SPACER. SPACER? Tak SPACER?”
Następnie możesz nacisnąć przycisk SPACER i powtórzyć „Idziemy na SPACER”. Weź smycz i udaj się z psem (uczniem) na spacer. Następnym razem, gdy pójdziecie do parku, powtórzysz ten proces
Wskazówka 5: Używaj tego samego słowa w wielu powiązanych z nim kontekstach
Jeśli inni członkowie rodziny wyprowadzają psa, postaraj się, aby również używali słowa SPACER. Jeśli przechodzisz przez frontowe drzwi zamiast tylnych, nadal modeluj SPACER. Jeśli zabierasz go do parku, modeluj SPACER przed wyjściem.
Wskazówka 6: Ciche i spokojne otoczenie może pomóc uczniowi się skupić
Zbyt wiele bodźców i innych osób, może sprawić, że uczeń będzie zbyt rozproszony, aby ćwiczyć przyciski. Pomocne może być ćwiczenie w innym pokoju, wyłączenie telewizora lub schowanie zabawek.
ETAP 3
Cierpliwość i wytrwałość
Zachowaj konsekwencję, klarowność i entuzjazm w modelowaniu.
Krok 1: Modeluj konsekwentnie
Zachowaj spójność, czytelność i entuzjazm podczas modelowania. Używaj przycisków w dowolnym odpowiednim kontekście i poproś znajomych i rodzinę, by się przyłączyli!
Pamiętaj, aby połączyć język werbalny z używaniem przycisków, gdy rozmawiasz z uczniem.
Wskazówka 7: Przypadkowe naciskanie przycisków to dobra okazja do nauki
Z pewnością zdarzy się, że uczeń naciśnie jakiś przycisk przypadkowo. Jeśli tak się stanie, zareaguj na nie analogicznie, jak w przypadku dobrego naciśnięcia.
Przypadkowe naciskanie przycisków jest często „bełkotliwym” etapem w procesie uczenia się, więc jest to dobra okazja do wzmocnienia znaczenia słów.
Na przykład, jeśli uczeń przypadkowo naciśnie przycisk ZABAWA, możesz chwycić pobliską zabawkę i zapytać: „Czy chciałeś się pobawić? Chcesz się pobawić?”. Następnie naciśnij ZABAWA ponownie i baw się z nimi.
Wskazówka 8: Nie od razu koryguj lub demonstruj
Daj uczniowi szansę spróbować i ponieść porażkę przed ponownym modelowaniem.
Wskazówka 9: Nie wypełniaj "z automatu" ciszy
Każdy potrzebuje czasu do namysłu. Jeśli uczeń zaczyna patrzeć na przyciski we właściwym kontekście, odczekanie co najmniej 10 sekund może dać mu czas potrzebny na udzielenie odpowiedzi.
Nasz zespół badawczy zaobserwował, że uczniowie potrzebowali nawet 40 sekund na udzielenie odpowiedzi.
Jeśli nic się nie wydarzy, nie martw się, po prostu modeluj ponownie.
Krok 2: Bądź cierpliwy, nie trać wiary
Nie trać wiary w swojego ucznia! Podczas nauki każdego nowego języka, pierwszym etapem jest obserwacja i przyswajanie. Ten etap wymaga czasu. Nie daj się onieśmielić temu, co widzisz online – większość osób pokazuje sukcesy, a nie drogę do nich.
Wskazówka 10: Jeśli masz w domu więcej niż jednego użytkownika, dodawaj słowa w tempie najszybszego z nich
Każdy uczeń jest inny i możesz zauważyć, że niektórzy z nich są bardziej zainteresowani przyciskami niż inni. Jest to naturalne – każdemu uczniowi zajmuje to różną ilość czasu.
Zalecamy dodawanie słów w tempie najszybszego ucznia – nawet jeśli na to nie wygląda, inni zwracają uwagę na to i mogą nawet nauczyć się od siebie nawzajem używania przycisków!
Wskazówka 11: To normalne, że uczeń przechodzi przez okresy "mówienia" przyciskami iciszy
Nowe wydarzenia, ludzie czy lokalizacje mogą powodować zmiany w zachowaniu ucznia. Uczący się zwykle wracają do normy, ale nie przyspieszaj tego, wspieraj ich poprzez modelowanie.
Jeśli zauważysz, że Twój uczeń unika przycisków lub staje się nietypowo cichy, najpierw sprawdź, czy jego potrzeby fizyczne są zaspokajane. Czy ma poczucie bezpieczeństwa, komfortu oraz czy jest zdrowy?
ETAP 4
Rozwój słownictwa
Każdy uczeń jest inny, wielu zaczyna od obserwacji i odkrywania, następnie prosi, odtwarza, komentuje i wreszcie tworzy własne „wypowiedzi”
Obserwacja i próbowanie
Obserwowanie i odkrywanie / próbowanie odnosi się do obserwowania nauczyciela jako modela, a także chodzenia po tablicy i odkrywania jej działania.
Zwracanie się z prośbami
Często zaczyna się od „prośby”, czy to o zabawkę, uwagę, czy aktywność. Na tym etapie uczeń jest zainteresowany uzyskaniem tego, czego chce, poprzez naciśnięcie przycisku.
Odtwarzanie schematów
Mapowanie ma miejsce, gdy uczeń zaczyna zdawać sobie sprawę, że znaczenia przycisków są trwałe i odpowiadają ich definicji, niezależnie od ich fizycznego położenia.
Komentowanie i abstrahowanie
To umiejętności komunikacyjne wyższego poziomu. Twój uczeń może zacząć opowiadać, opisywać lub komentować to, co robi lub co ty robisz. Może wydawać się, że wyciąga wnioski lub próbuje komunikować pojęcia, takie jak miłość, czas lub emocje.
Jak możesz pomóc swojemu uczniowi robić postępy?
Jak dodawać nowe słowa i jakie słowa dodawać?
Kiedy dodać nowe słowa?
Dodaj słowa, gdy wydaje Ci się, że potrzebujesz więcej słów i pod warunkiem, że Twój uczeń rozumie:
- jak naciskać przyciski,
- naciśnięcie przycisku = coś się dzieje (np. „SPACER” = wyjście na spacer),
- znaczenie przycisków, które już ma;
Jeśli Twój uczeń zaczął używać jednego słowa w wielu znaczeniach lub zaczął łączyć słowa, może to oznaczać, że potrzebuje bardziej dokładnych słów. Staraj się utrzymywać jedno lub dwa słowa więcej niż to, których Twój uczeń używa obecnie.
Jakie nowe słowa dodać?
Dodaj te słowa, które przydadzą się Wam w wielu różnych codziennych sytuacjach i aktywnościach.
Słowa podstawowe to słowa stanowiące 70-90% naszego codziennego słownictwa.
Przykładami mogą być „więcej”, „chcę” lub „mój/moje”. Jako ludzie znamy tysiące słów, ale nie potrzebujemy ich wszystkich w naszym codziennym życiu. To samo dotyczy naszych uczniów.
Nie oznacza to jednak, że nie należy dodawać dodatkowych, bardziej specyficznych słów, czyli takich, które występują rzadziej.
Jeśli zauważysz, że Twój uczeń wchodzi w interakcję z konkretną zabawką lub lubi określoną aktywność, spróbuj dodać to słowo, zamiast ogólnego.
Gdzie dodać nowe słowa?
Warto grupować przyciski tematycznie. Umieszczaj słowa należące do tych samych kategorii (np. osoby, miejsca, czynności) blisko siebie. Taka organizacja ułatwia uczniowi odnalezienie odpowiednich przycisków i sprzyja lepszemu zapamiętywaniu ich lokalizacji.
Warto także unikać przestawiania istniejących przycisków. Jeśli to możliwe, dodawaj nowe słowa do aktualnej tablicy bez zmiany położenia już istniejących przycisków. Zmiany w układzie mogą wprowadzać zamieszanie i utrudniać naukę.
FluentPet wykorzystuje heksagonalną budowę mat na przyciski (HexTiles). Ułatwiają one naukę i zapamiętywanie. Heksagonalny układ pozwala na intuicyjne rozmieszczenie przycisków, co sprzyja szybszemu przyswajaniu nowych słów przez ucznia.
Maty HexTile w połączeniu z kompaktowymi przyciskami zapewniają efektywne wykorzystanie przestrzeni i umieszczenie większej liczby słów na mniejszej powierzchni. Ma to kolosalne znaczenie, gdy rozszerzasz słownictwo.
Śledź postępy
Zalecamy prowadzenie własnych notatek, aby śledzić rozwój ucznia, lub korzystanie z aplikacji FluentPet (działa z przyciskami Connect).
Często zadawane pytania
Psy są bardzo świadome „presji przestrzennej”, która odnosi się do używania bliskości i ruchu naszych ciał do „pchania” lub kierowania w stronę określonego zachowania. Twój uczeń może być zdenerwowany, jeśli pochylasz się nad nim lub przyciskami, podczas gdy on zapoznaje się z nimi, więc spróbuj zrobić kilka kroków w tył.
Inne wskazówki dla niepewnych uczniów to pozwolenie im przyzwyczaić się do pustego przycisku lub nawet takiego, z którego wyjąłeś baterie. Nigdy nie zmuszaj ucznia do używania przycisków. Zawsze możesz pokazać, że można się nimi bezpiecznie bawić, modelując ich używanie, siadając obok nich lub nawet bawiąc się nimi samemu!
Jeśli Twój uczeń obsługuje przyciski mało delikatnie, możesz popracować nad połączeniem treningu targetowania i przekierowania. Podczas treningu targetowania upewnij się, że nagradzasz tylko prawidłowe naciśnięcia przycisków (aby nie otrzymywał nagrody za rzucanie przyciskiem lub gryzienie go, tylko za naciskanie go ładnie i w miarę delikatnie łapą lub nosem).
Jeśli Twój uczeń zaczyna zbyt ostro obchodzić się z przyciskami, wkrocz i przekieruj go do odpowiedniej zabawki/zachowania i upewnij się, że to również modelujesz. Staraj się jednak nie wtrącać się i nie przekierowywać go od przycisków zbyt wcześnie.
Przykład: Twój uczeń podchodzi, żeby powąchać tablicę. Nie spuszczaj z niego wzroku, ale zostaw go samego. Ale kiedy zacznie traktować je bez należytej delikatoności, to odwróć jego uwagę – naciśnij „ZABAWA”, a następnie podaj mu odpowiednią zabawkę.
Jeśli Twój uczeń jest po prostu superentuzjastycznie nastawiony i naciska mnóstwo przycisków, nie zabieraj mu przycisków! Dodaj przycisk „KONIEC”, „PÓŹNIEJ” lub podobny i używaj go do egzekwowania granic. Jeśli Twój uczeń próbuje Cię nękać, powiedz mu, że już skończył lub że porozmawiasz z nim później (zawsze możesz modelować werbalnie, chociaż modelowanie za pomocą przycisków jest jeszcze lepsze).
Bądź cierpliwy i kontynuuj modelowanie.
Zmiany, takie jak przeniesienie tablicy dźwiękowej, konsolidacja przycisków lub choroba/kontuzja ucznia mogą spowolnić jego postępy, a nawet je cofnąć. Każdy uczeń jest inny i podczas gdy niektórym może to zająć kilka dni, innym może to zająć tygodnie.
Nawet jeśli nie wprowadziłeś ostatnio żadnych zmian, nic nie szkodzi. Te rzeczy idą w cyklach, a wielu uczniów przechodzi przez ciche okresy, a następnie zaczyna „mówić” ponownie. Zwracaj uwagę na język ciała lub inne formy komunikacji. Daj swojemu uczniowi szansę na użycie przycisków (policz powoli do 10), a następnie modeluj przyciski i kontynuuj ćwiczenie.
Zwykle każdy uczeń uczy się w innym tempie. Oznacza to, że w domach z wieloma uczniami, zazwyczaj będziesz mieć przynajmniej jednego ucznia, który uczy się szybciej od innych.
Ogólna opinia jest taka, by nie powstrzymywać swojego najszybszego ucznia i dodawać nowe słowa w tempie swojego najszybszego ucznia.
Jeśli któryś z pozostałych uczniów jest sfrustrowany zbyt dużą liczbą przycisków, możesz zawsze stworzyć dla niego drugi, mniejszy panel dźwiękowy z boku.
Jeśli masz ucznia, który jest nachalny lub nadmiernie naciska przyciski, możesz utworzyć dla nich osobne tablice i ćwiczyć z nimi oddzielnie.
Po pierwsze, zareaguj i odpowiedz tak dobrze, jak potrafisz, na podstawie tego, co usłyszałeś. Zwróć uwagę na odpowiedź swojego ucznia: czy zachowuje się zdezorientowany lub odmawia odpowiedzi? Oznacza, to że mogłeś się pomylić. A może chętnie idzie w kierunku rzeczy? Co oznacza, że to mogło być to.
Możesz również poprosić ucznia o powtórzenie („powiedz to jeszcze raz?”) i jeśli to zrobi, odpowiedz na te nowe naciśnięcia. Jeśli tego nie zrobi lub nie jest zainteresowany, odpowiedz tak dobrze, jak potrafisz, na pierwsze naciśnięcie i zwróć uwagę na odpowiedź ucznia.
Jeśli to częsty problem, możesz rozważyć przejście na system Connect – wszystkie naciśnięcia będą rejestrowana w aplikacji i będziesz mógł od razu sprawdzić naciśnięcie.